جواب یک دهاتی به آقای محلاتی
نویسنده محترم (رحمه الله) درباره این کتاب می فرماید: در اين أيام (ذیقعدة الحرام 1395 و آذر ماه 1354شمسی) کتابی به وسیلة یکی از دوستان به دستم رسید که روی جلد آن نوشته است «جواب مناقشات برخطبة غدیر و وجوب خمس أرباح مکاسب و مسألة شفاعت تألیف محدّث خبیر ثقة الاسلام آقای حاج شیخ ذبیح الله محلاّتی». گرچه من آقای حاج شیخ ذبیح الله محلاّتی را جُز در سفره‌ای کمتر از یک ساعت ندیده‌ام و در آن وقت کم فقط مختصر گفتگویی در خصوص «أولی الأمر» شد و من كه كتابهاي چندی به نام ايشان در كتابفروشي‌ها ديده بودم و در همان چند دقیقه تا حدّی به سرمایة علمی ایشان پی بردم أما با این حال تصوّر نمی‌کردم جناب ایشان این اندازه متعصّب، لجوج، قلیل البضاعه و بی‌مایه باشد که کتابی بدین نام با عنوان محدّث خبیر به رشتة تحریر آورد؛ زیرا حدّاقل بضاعت علمی محدّث آن است که از صحت و سقم حدیثی با خبر بوده و به أحوال رجال آن بصیرتی داشته باشد آنگاه قلم در دست گرفته و از حدیثی دفاع یا آن را ردّ کند. مؤلّف نامبرده این کتاب را در ردّ مقالة علاّمه سیّد «ابوالفضل برقعی» که در مجله رنگین کمان در ردّ بر خطبة غدیر –که آن را به رسول الله نسبت داده‌اند- نوشته و به طریق سؤال، گفته‌هایی که خود به علامة برقعی بسته، آورده و خود با کلمة جواب به خیال خود ردّ کرده است! در حالیکه در نزد اشخاص مطّلع، جُز بر آگاهی مردم دانا به تعصّب و کم اطلاعی خود، نیفزوده است چنانکه إن شاء الله عنقریب معلوم خواهد شد.....
مقدّمه
حدود دو سال قبل از انقلاب برادر دانشمند ما مرحوم قلمداران/ جزوة «جواب یک دهاتی به آقای محلاّتی» را برایم ارسال فرمود تا به چاپ و توزیع آن اقدام کنم أمّا پیش از آنکه به این کار اقدام کنم یکی از دوستان فاضل برای مطالعة جزوة مذکور، آن را از این حقیر به أمانت گرفت و به سبب در دسرها و گرفتاریهای مختلف به خارج از کشور رفت و متأسفانه جزوه نزد ایشان باقی ماند.
پس از زندان چهارم اینجانب، فرزند ایشان که به عیادتم آمده بود، جزوة مذکور را بازگرداند که بسیار مایة مسرّت گردید. نگارنده نیز حواشی مختصری بر آن نگاشتم و آن را به صورت کنونی آمادة تکثیر ساختم. همچنین خلاصه‌ای از کتاب شریف خُمس را که آن مرحوم خود تألیف کرده بود به رسالة حاضر ملحق نمودم؛ زیرا با بخش دوّم جزوة «جواب یک دهاتی.... » نیز ارتباط تامّ داشت، امید است که خداوند متعال تکثیر این جزوة مفید را میسّر فرماید. وما توفيقنا إلا بالله العلي العظيم.
سيّد ابوالفضل ابن الرّضا (برقعي)