راه نجات از شر غلات - بحث ولایت
راه نجات از شر غلات بحث ولایت و اختصاص علم غیب به خدا
مختصرى از كتاب
چكيدهاي از كتاب راه نجات از شر غلات ج2 (بحث ولايت وحقيقت آن و بحث اختصاص علم غيب به خدا) نوشتة مرحوم استاد: حيدر علي قلمداران قمّي این کتاب بخشی از مجموعهی پنج قسمتي «راه نجات از شر غلات» است که در سالهاي پنجاه تا پنجاه و چهار شمسي (مطابق با 1975 ميلادي) نوشته شده و مباحث ذيل را شامل بوده است: بحث در ولايت و حقيقت آن، بحث در اختصاص علم غيب به خدا, بحث در شفاعت وحقيقت آن, بحث در غلو و غاليان, و بحث در حقيقت زيارت و تعمير مقابر (که به نام زيارت و زيارتنامه منتشر شد). كتاب حاضر دو مبحث اول آن كتاب «راه نجات از شر غلات» دربردارد يعني : بحث در ولايت و حقيقت آن، بحث در اختصاص علم غيب به خدا. در اين كتاب آقاي استاد قلمداران كتاب «امراي هستي» كه نوشتة يك شيخِ شيعة افراطي به نام آيت الله ابو الفضل نبوي است را رد ميكنند، ومخصوصاً ادعاي آن شيخ غالي مذهب بر اينكه پيغمبر اكرم وامامان داوزدهگانة اهل بيت او، امراي هستي هستند و ولايت و تصرف بر تمام امور و شؤون هستي - از جمله زنده و مرده كردن و روزي دادن مخلوقات و..و... - دارا مي باشند رد ميكنند وثابت مينمايند كه اين عقيده غلو و شرك محض است و با بسياري از آيات قرآن و فرمايشات پيغمبر وأئمه مخالفت آشكاري دارد. قلمداران ثابت مي كنند كه منابع آن عقيدة غلو آميز يك مشت روايات واخبار جعلي كه راويان آن - طبق كتب رجال شيعة امامية - آدمهاي دروغگو و جعال و غلات بودند. سپس مرحوم قلمداران در بخش بعدي اين كتاب بحث اختصاص علم غيب به خدا مينمايند، و در اين زمينه آيات زيادي از قرآن ميآورند كه با كمال صراحت عالم به غيب بودنِ پيغمبر وامامان رد ميكند، و ثابت ميكند كه پيغمبر جُز وحي نميداند. سپس رواياتي را ميآورند دال بر اينكه أئمة اطهار- عليهم السلام- از قائلين به چنين عقيدهاي، بري و بيزار بودند، و همچنين شواهدي ميآورند دال بر اينكه أصحاب أئمّه (ع) هم دربارة آن بزرگواران اينچنين عقيدة غلوآميز را نداشتند. در يك مبحث بسيار ارزشمندي بعدي ، مرحوم استاد قلمداران، از تاريخ و زندگاني أئمّه (عليهم السلام) مدارك گويايي ذكر ميكنند كه با كمال روشني ثابت مي كند پيغمبر و أئمه به هيچ وجه عالم به غيب نبودند، والا دچار اين همه مشكلات و صدمات نميشدند. بحث بعدي ايشان مطرح كردن اينكه دانستن علم غيب براي بشر مفيد نيست. در خاتمة اين كتاب، سيري در رسالة « سهو النبي (ص) » و ديدگاههاي علامة محقّق آيت الله حاج شيخ محمّد تقي شيخ شوشتري ، به خاطر ارتباط مستقيمي با بحث اختصاص علم غيب به خدا، ذكر ميشود.